تفاوت بین کارت RFID و مایفر
کارت RFID همان کاری را که کارت های مغناطیسی ( مثل کارت بانکی ) انجام میدهند میکند. این کارت ها برای ذخیره اطلاعات کم و محدود استفاده میشوند. همچنین این اطلاعات ذخیره شده روی کارت ها، قابل ویرایش نیست.
هزینه کمتری نسبت به کارت مایفر دارد و هوشمند نیست. از کارت RFID برای شناسایی و مدیریت موجودی نیز استفاده میشود.
اما مایفر یک تکنولوژی برای کارت های هوشمند است. دو معیار برای تعریف کارت هوشمند وجود دارد. یکی روش read و write اطلاعات کارت و دیگری نوع تراشه موجود داخل کارت و قابلیت های آن است.
این کارت حاوی یک تراشه هوشمند برای ارتباط بدون تماس است. با فرکانس رادیویی کارت میکند و اطلاعات را از طریق یک رابط RF انتقال میدهند. بیشتر این کارت ها برای اکسس کنترل یا کنترل دسترسی استفاده میشوند.
[irp posts=”59″ ]
رابط بدون تماس این امکان را برای کاربران فراهم میکند که با انتقال سریع داده ها، اطلاعات در زمان کوتاهی خوانده شود. کارت مایفر حافظه بسیار بزرگتری نسبت به کارت RFID دارد. این کارت ها به طور عمده در هتل ها به عنوان کارت پرداخت و برای اهداف شناسایی استفاده میگردد.
تفاوت بین HF، LF و UHF چیست؟
تگ RFID فرکانس پایین (LF – low frequency)
در طیف امواج رادیویی، محدوده فرکانس های بین 30 کیلوهرتز تا 300 کیلوهرتز به عنوان باند فرکانس پایین تعریف میشوند. به این ترتیب تگ های RFID فرکانس پایین آن هایی هستند که معمولا در فرکانس 125 کیلوهرتز کار میکنند.
این تگ های فرکانس پایین در مقایسه با فرکانس بالاتر، سرعت خواندن داده های کمتری دارند. تگ های LF، تا 10 سانتی متر اطلاعات را میتوانند منتقل کنند. این تگ ها، نسبت به بقیه بهتر هستند چون کمتر در معرض تداخل الکترومغناطیسی یا نویز هستند. تگ های LF RFID همچنین می توانند از طریق لایه های فلزی نازک نیز منتقل شوند. اغلب این تگ ها نیز برای کنترل تردد استفاده میشود.
[irp posts=”83″ ]
کارت مایفر فرکانس بالا ( HF – high frequency)
باند فرکانس بالا از فرکانس های 3 مگاهرتز تا 30 مگاهرتز تشکیل شده است. بر این اساس، عمده کارت های RFID فرکانس بالا در فرکانس 13.56 مگاهرتز کار می کنند. در مقایسه با فرکانس پایین، سیستم های فرکانس بالا با سطح متوسطی از تداخل امواج رادیویی روبرو هستند. تعداد زیادی از برنامه ها در برنامه های با فرکانس بالا اجرا می شوند. بر این اساس، استانداردها و انطباق های زیادی برای برنامه های فرکانس بالا وجود دارد.
این استانداردها شامل ISO 15693، ISO/IEC 14443A و ISO/IEC 14443 برای محدوده کارت MIFARE است. تگ مایفر هوشمند، در لیست کارت های فرکانس بالا قرار میگیرد.
[irp posts=”82″ ]
تگ با فرکانس فوق العاده بالا ( UHF – ultra high frequency )
یک باند فرکانس بین 300 مگاهرتز تا 3 گیگاهرتز به عنوان باند فرکانس فوق العاده بالا تعریف می شود. در درجه اول، سیستم های UHF در فرکانس های 900 مگاهرتز تا 915 مگاهرتز کار می کنند. چنین فرکانس بالایی، به تگ مایفر اجازه میدهد تا برد انتقال خود را تا 12 متر یا 40 فوت بالا ببرد. تگ های ULF یا فرکانس فوق العاده، بالاترین نرخ انتقال داده را در برابر نسخه های LF یا HF دارند.
با این حال، نسخه UHF نیاز بیشتری به نویز EMI و امواج رادیویی دارد. همچنین ساخت این تگ ها نسبتا آسان است و نسبت به تگ های LF و HF ارزان تر هستند. UHF در تمام صنایع با کاربردهای مختلف به سرعت در حال رشد است.
خلاصه تفاوت کارت RFID و مایفر
کارت های مایفر و RFID، از لحاظ فرکانس، قیمت و کارایی تفاوت های بسیاری دارند. هر کدام در شرایط خاص مفید هستند. کارت هایی که با فرکانس بالاتری کار میکنند، سرعت بیشتری دارند و ساخت آنها ارزان تر است. کارت های RFID با فرکانس پایین تر، به امواج رادیویی کمتری نیاز دارد.
